Anderlecht był jednym z miejsc, w których założyły swoja siedzibę beginki. Ta siedziba, to zespół kilku domków zgromadzonych wokół wewnętrznego podwórza. Siedziby takie nazywały się beginarzami. Beginarz w Anderlechcie był jednym z najmniejszych i liczył zaledwie cztery domy. Podobnie jak inne, założony został przez zgromadzenie beginek, kobiet które, jakbyśmy dzisiaj powiedzieli, wybrały alternatywny sposób życia. Niechętne feudalnej podległości wobec mężczyzn założyły własne zgromadzenie, które nigdy przez władze kościelne nie zostało uznane za klasztor. Kobiety mieszkały po kilka w jednym domu, były bardzo religijne i pracowite. Zgromadzenie miało charakter otwarty i jego członkinie spędzały całe dnie pracując wśród ludzi. Specjalizowały się w niektórych zawodach, na przykład były znakomitymi tkaczkami. Do domów w beginarz kobiety wracały na nocleg. Wśród zabudowań zgromadzenia był również budynek przeznaczony na izbę chorych i osobną dla zakaźnie chorych. W zakładanych w obrębie beginarza ogrodach uprawiane były rośliny lecznicze oraz warzywa i owoce. Całość budowano przeważnie w pobliżu istniejącego już kościoła, tak jak w przypadku Anderlechtu. Zgromadzenia beginek zaczęły powstawać w XIII wieku. Jakiś czas później w ślad za kobiecymi zgromadzeniami, zaczęły powstawać męskie. Ich członków nazywano Beginami.
Nie do końca klasztor
